நாவலரின் சிலையும் வரலாற்று உண்மைகளும்

 நாவலருக்கும் நல்லூர் முருகப்பெருமான் ஆலயத்திற்கும் நல்ல தொடர்புகள் அவரது காலத்திலேயே இருந்ததில்லை. முதலில் நாவலரின் ஆத்மிக ஈடுபாடு மிகவும் கேள்விக்குரிய ஒன்றாகும்.

நல்லை நகர் நாவலர் நல்ல தமிழ் பண்டிதர்தான். புனித விவிலியத்தை பேர்சிவல் பாதிரியாரின் உதவியோடு மொழிபெயர்த்தவர். பால போதினி சைவ போதினி போன்ற சிறார் கல்வி நூல்களை எழுதி பதிப்பித்தவர். அன்னாரின் சேவைகளை பாராட்டி நாமும் கும்பலில் கோவிந்த போட்டுவிடலாம் என்றால் சில வரலாற்று உண்மைகளை மீண்டும் ஞாபகப்படுத்த வேண்டிய அவசியம் வந்த்திருக்கின்றது. அன்னாரின் உருவச்சிலையை மீண்டும் நல்லூர் கோவில் வளாகத்தில் பிரதிஷ்டை செய்ய உத்தேசிப்பதாக அறிகிறோம்.

வடலூர் வள்ளலார் இராமலிங்க சுவாமிகளின் திரு அருட்பாக்களை அவைகள் மருட்பாக்கள் என்று மகா மட்டமாக பிரசாரம் செய்ததோடல்லாமல் நீதிமன்றில் வழக்கும் தொடுத்து அந்த மகானின் தெய்வீகத்தை கொச்சை படுத்தி ஈழத்தவர்க்கு தீராத களங்கத்தை தமிழகத்தில் ஏற்படுத்தியதை எப்படி நியாயப்படுத்த முடியும்?

ஜாதி வெறி பிடித்த ஆதீனங்களின் ஏவல் பேயாக செயல் பட்டு கடைசியில் நீதி மன்றத்தில் தோல்வியும் கண்டு ஆன்மீக வாதிகள் எல்லாம் பழிக்கும் ஒரு நிலையை நம்மவர்க்கு ஏற்படித்தி தந்தவர் நாவலர். வாடிய பயிரை கண்ட போதெல்லாம் வாடினேன் என்று பாடிய அருட்பெரும் ஜோதியாம் வல்லரரின் மனதை நோகடித்தவர.

தனது  நூல்களில் எல்லாம் சமய குரவர்களை பற்றி குறிப்பிடும் பொது தவறாமல் ஜாதியை குறிப்பிடிவது வழக்கம். இது எப்படி ஆத்மீகத்தை வளர்க்கும்? உயர்குடி வெள்ளாள மரபினை சேர்ந்த ஒழுக்க சீலர் என்பது போன்ற வார்த்தை பிரயோகங்கள் இவரது போதிநிகளில் காணலாம். இந்த உயர் குடி வெள்ளாள அல்லது வேளிர் குளம் என்ற சொற்பதங்கள் தான் இன்று வரை மணமகள் தேவை போன்ற விளம்பரங்களில் இருக்கும் ஜாதிய அடையாளம். அழுத்தமாக மீண்டும் மீண்டும் உயர்குடி என்ற பதத்தை இவர் அச்சடித்து விஷ விதையை தமிழ் மக்கள் மனத்தில் ஆழமாக பதித்து விட்டார். இவரின் போதிநிகளை உயர்குடி வெள்ளாளர அல்லாத மாணவன் படிக்கும் பொது அவனின் மனம் என்ன பாடு படும் என்று இந்த ஜாதி வாதிக்கு தெரியவில்லையே?

எந்தகாலத்திலும் இவர் நல்லூர் கோயிலுக்குள் சென்றது கிடையாது என்றும நம்பப்படுகிறது. ஏனெனில் சரியான ஆகம விதிகள் நல்லூரில் கடை பிடிக்க படுவதில்லை என்பது இவரது கருத்தாகும்.   இவர் ஒரு ஆத்மிக வாதியல்ல மாறாக ஆகம வாதியாகும். இந்த ஆகம வாதிகள் ஆண்டவனே நேரில் வந்தாலும் தமது ஜாதி அனுஷ்டனங்கள் மற்றும் ஆகம விதிகள் தான் மென்மையானவை என்று முரட்டு பிட்வாதம் பிடிக்கும் சமய வாதிகள். சரியாக சொல்லப்போனால் ஒரு வகை தாலிபான்கள் என்றும் சொல்லலாம். இவரது காலத்தில் ஈழத்தில் கோயில் பூசாரிகளாக பிராமணர்கள் இருந்ததில்லை. சாதாரண குடிமக்களே பூஜாரிகளாக இருந்துள்ளனர். நாவலரின் காலத்தில் தான் பெரும் பாலும் தமிழக பிராமணர்கள் எழத்து கோயில்களில் நுழைய தொடங்கினார்கள். நாவலர் ஏன் பிராமணர்களில் அக்கறை காட்டினார் எனில், பெரும்பாலான கோயில்களில் வெள்ளாளர் அல்லாதவர்கள் தான் பூஜாரிகளாக இருந்தார்கள். தனது சாதி அபிமானம் அவர்களை பூசகர்களாக ஏற்க மறுத்தமையால் தமிழகத்தை பின்பற்றி பிரமான சமுகத்தின் கைகளில் ஈழத்து கோயில்களை தாரைவார்க்கும் முயற்சியை மேற்கொண்டார்.

www.dalitnews.com