nisaptham.com ; இசுலாமியத்தின் பயங்கரவாதம்...மயிலிறகில் வருடிக் கொடுக்க வேண்டியதில்லை.

சில நாட்களுக்கு முன்பாக ஐ.எஸ் தீவிரவாதிகள் குறித்தான ஆவணப்படம் ஒன்று இணையத்தில் சிக்கியது. நாற்பது நிமிடங்களுக்கு மேலாக ஓடக் கூடிய அந்தப் படம் ஆப்கனில் தாலிபானுக்கு ஐஎஸ் தீவிரவாதிகளுக்கும் இடையேயான விரிசலையும் ஐஎஸ் தீவிரவாதிகள் எவ்வாறு செயல்படுகிறார்கள் என்பதையும் பதற்றத்துடன் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. தாலிபான்கள்தான் இருப்பதிலேயே காட்டுமிராண்டிகள் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்த உலகம் ‘IS is ruthless compare to Taliban' என்று சொல்ல ஆரம்பித்து வெகு நாட்கள் ஆகிவிட்டதற்கான காரணங்கள் படத்தில் பதிவு செயப்பட்டிருந்தன. குழந்தைகளிடம் துப்பாக்கியைக் கொடுத்து எதிரிகளை சுடச் சொல்கிறார்கள். சுடுவதற்கு முன்பாக ‘இவன் நம் மதத்துக்கு துரோகம் செய்தான்’ என்று காதில் ஓதுகிறார்கள். துரோகிகளை அழிக்க வேண்டும் என்று அந்தக் குழந்தையின் மனதில் பதிக்கிறார்கள். அதன் பிறகு அவர்கள் யாரையெல்லாம் துரோகிகள் என்று அடையாளம் காட்டுகிறார்களோ அவர்களையெல்லாம் அந்தக் குழந்தை வெறியெடுத்துச் சுடுகிறது. பதினான்கு வயதுச் சிறுவனை தற்கொலைப்படையாக மாற்றி வைத்திருக்கிறார்கள்.
ஆறு வயதில் அவனை பெற்றோர்களிடமிருந்து பிரித்து வந்து திரும்பத் திரும்ப இதையே சொல்லிக் கொடுத்திருக்கிறார்கள். ‘சாவது பற்றி எனக்கு எந்த பயமுமில்லை’ என்கிறான். ‘எப்பொழுது உத்தரவு வந்தாலும் என்னை சிதைத்துக் கொள்வேன்’ என்கிறான். அவனுக்கு பெற்றவர்கள் பற்றிய எந்த நினைப்புமில்லை. தான் இந்த வாழ்க்கையில் அனுபவிப்பதற்கு எவ்வளவோ இருக்கின்றன என்கிற யோசனையுமில்லை. உத்தரவுக்காகக் காத்திருக்கிறான்.

இந்த ஆவணப்படத்தை பார்த்த போது நடுக்கமாக இருந்தது. ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகாலங்களாக நாகரிகத்தை நோக்கி மனித இனம் நகர்ந்து கொண்டிருப்பதாக வரலாறு மற்றும் மனிதவியல் புத்தகங்களில் படித்ததையெல்லாம் வெறும் நாற்பது நிமிடங்களில் அடித்து நொறுக்குவது போலத் தோன்றியது. மதம் மட்டுமே முன்னிலைப்படுத்தப்பட்டு பிற அத்தனை அறவுணர்ச்சிகளும் சாகடிக்கப்படுகின்றன. பின்னந்தலையில் சுடப்பட்டு சாகடிப்பவனின் குடும்பம் பற்றிய எந்த நினைப்பும் சுடுகிறவனுக்கு இருப்பதில்லை. தூக்கில் தொங்கவிடப்படுபவனை நம்பி ஒரு குடும்பம் இருக்கக் கூடும். வயதான பெற்றோர்கள் அவன் கொண்டு வரும் ரொட்டித் துண்டுக்காக காத்திருக்கக் கூடும். அவனது பச்சிளங்குழந்தை தனது எதிர்காலம் குறித்தான கனவுகளை தனது தந்தையின் கண்கள் வழியாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கக் கூடும். எல்லாவற்றுக்கும் வெடிகுண்டுகளும், துப்பாக்கி ரவைகளும், தூக்குக் கயிறுகளும், பெட்ரோலும் தீக்குச்சியும் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றன. கொத்துக் கொத்தாக கொன்று குவிக்கிறார்கள்.

என்ன மாதிரியான காலம் இது?

ஐஎஸ் தீவிரவாதிகளின் உலகம் குரூரமானது. ரத்தத்தாலும் சதையாலும் எல்லாவற்றையும் வழிக்குக் கொண்டு வந்துவிட முடியும் என்று மூடத்தனமாக நம்புகிறார்கள். எதைப் பற்றியும் யோசிக்காமல் கொலை செய்கிறார்கள். ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக பராமரிக்கப்பட்டு வந்த வரலாற்றுச் சின்னங்களை வெடி வைத்துத் தகர்க்கிறார்கள். விலங்குகளிடம் கூட அடிப்படையான அறவுணர்ச்சி உண்டு. ஆனால் இவர்களிடம் இல்லை என்பது அயற்சியாக இருக்கிறது. எல்லாவற்றுக்கும் ரத்தமும் உயிரும்தான் தீர்வு என்பது எவ்வளவு பெரிய காட்டுமிராண்டித்தனம்? அதைத்தான் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். குழந்தைகளும் பெண்களும் முதியவர்களும் நிரம்பிய விமானத்தை ராக்கெட் எறிந்து தாக்கியதாக அறிவிக்கிறார்கள். பாரிஸில் நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் இறந்த பிறகு நாங்கள்தான் சாவடித்தோம் என்று தினவெடுத்து அறிவிக்கிறார்கள். 

இவர்கள் அறிவித்துக் கொள்வது போல கடவுளின் மதத்துக்கு துளியளவு கூட நன்மையைச் செய்வதில்லை. கடவுளின் பெயரால் செய்து கொண்டிருப்பதாகச் சொல்லிக் கொள்ளும் இந்த ரத்தச் சரித்திரம் கடவுளின் மதத்துக்கான சகாயம் இல்லை. அநியாயம். உலகளவில் சாமானிய இசுலாமியர்களின் மீதான வெறுப்பை வளர்த்துவிடுகிறார்கள். பாரிஸ் நகர தாக்குதல் குறித்தான எந்தவொரு செய்தியிலும் ஒரு பின்னூட்டமாவது இசுலாமிய வெறுப்பைக் காட்டுகிறது. நல்லகவுண்டன்பாளையத்து சாதிக் பாட்ஷாவைப் பார்த்து சம்பந்தமேயில்லாமல் ‘இவனுக இப்படித்தான்’ என்று பேச வைக்கிறார்கள். இம்ரான்களையும் சல்மான்களையும் விமான நிலையங்களில் நிர்வாணப்படுத்தி சோதனையிட வைக்கிறார்கள். எதிரில் வரும் ஹபிபுல்லாவிடமிருந்து இரண்டு அடிகள் நகரச் செய்கிறார்கள். குல்லாவும் தாடியும் வைத்த யாரைப் பார்த்தாலும் தீவிரவாதியாக இருக்கக்கூடுமோ என்று பயப்படச் செய்கிறார்கள். இதை மட்டும்தான் மதத் தீவிரவாதம் செய்து கொண்டிருக்கிறது. Polarization என்பது கண்கூடாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. 

அமெரிக்காவும் ரஷ்யாவும் ப்ரான்ஸூம் தீவிரவாதிகள் மீது தாக்குதல் நடத்துகிறார்கள். இத்தகைய தாக்குதல்களில் அப்பாவிகள் சாகக் கூடும் என்பது வருத்தம்தான். ஆனால் இந்த முரடர்களை வேறு எந்தவிதத்தில் அடக்கி வழிக்குக் கொண்டு வர முடியும்? 

உலகம் முழுக்கவுமே தீவிரவாதத்திற்கு எதிரான மக்களின் உணர்வுகள் வெளிப்பட வேண்டும். மதம் இனம் மொழி நாடு என்ற வேறுபாடுகளைக் களைந்து இவர்களின் செயல்களைக் கண்டிக்க வேண்டும். சாமானியர்களின் ஆதரவில்லாமல் எந்தச் செயல்பாடும் வென்றதில்லை என்பதுதான் வரலாற்று உண்மை. 

இசுலாமியத்தின் பெயரால் எதைச் செய்தாலும் மயிலிறகில் வருடிக் கொடுக்க வேண்டியதில்லை. ‘அவர்கள் துப்பாக்கி எடுக்க என்ன காரணம்’ என்று ஆராய வேண்டும் என்று எழுதிக் கொண்டிருக்கும் தருணம் இதுவன்று. என்ன காரணமாக வேண்டுமானாலும் இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். ப்ரான்ஸ் நாட்டின் ராணுவ நிலையையும் காவல்துறையினரையும் அவர்கள் தாக்கவில்லை. சாமானியர்களைக் கொன்றிருக்கிறார்கள். எளிய மனிதர்களின் குடும்பங்களைச் சிதறடித்திருக்கிறார்கள். இது பச்சையான அயோக்கியத்தனம். இதை எந்த மதத்தின் பெயராலும் நியாயப்படுத்த முடியாது. நம்மைச் சுற்றிலும் அறிவிலிகள் இருப்பதும் பிரச்சினையில்லை; முரடர்கள் இருப்பதும் பிரச்சினையில்லை. முரட்டுத்தனமான அறிவிலிகள் இருப்பதுதான் பிரச்சினை. தீவிரவாதத்தினால் செத்துப் போன ஒவ்வொருவனின் குடும்பமும் அனுபவிக்கும் வேதனையையும் பிரிவுத் துன்பத்தையும் நாம் அல்லது நமது சந்ததியினர் அனுபவிக்கும் காலம் வெகுதூரத்தில் இல்லை என்பதுதான் நடுங்கச் செய்கிறது.