மஹிந்த ராஜபக்0ஷ அரசாங்கத்தின்
காலத்தில், இந்தியாவுக்கு நெருக்கடி கொடுக்கப்பட்ட, திருகோணமலை
எண்ணெய்க் குதங்கள் விவகாரத்துக்கு இப்போது முற்றுப்புள்ளி
வைக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடியின்
இலங்கைப் பயணத்தின் போது, திருகோணமலையில் உள்ள எண்ணெய்க் குதங்களை,
இந்தியாவின் ஐ.ஓ.சி .(இந்தியன் ஓயில் நிறுவனம்) நிறுவனம் ஊடாக
புனரமைப்பதற்கு இரு நாடுகளும் இணைந்து உடன்பாடு ஒன்றில்
கையெழுத்திட்டுள்ளன.
13 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், ரணில்
விக்கிரமசிங்க பிரதமராக இருந்த அரசாங்கத்துடன் செய்து
கொள்ளப்பட்ட உடன்பாட்டுக்கு அமைய, திருகோணமலை எண்ணெய்க் குதங்களின்
மீதான கட்டுப்பாட்டை இந்தியா தன்வசம் எடுத்துக் கொண்டிருந்தாலும்,
மஹிந்த ராஜபக் ஷ அரசாங்கத்தில் அந்த உடன்பாடு எந்த நேரத்திலாவது
இடைநிறுத்தப்படுமா என்ற கேள்வி நீடித்துக் கொண்டேயிருந்தது.
அப்போது, திருகோணமலை எண்ணெய்க்
குதங்களை புனரமைத்து பயன்படுத்துவதற்கு 35 ஆண்டுகால குத்தகை
உடன்பாட்டில் ஐ.ஓ.சி. நிறுவனத்துடன் இலங்கை அரசாங்கம்
கையெழுத்திட்டிருந்தது.
அதையடுத்தே, ஐ.ஓ.சி. நிறுவனம், இலங்கையில் தனது செயற்பாடுகளுக்காக லங்கா ஐ.ஓ.சி. என்ற துணை நிறுவனத்தை உருவாக்கி, இங்கு எரிபொருள் விற்பனை மற்றும் விநியோகத்தில் இறங்கியது.
இதற்காக, திருகோணமலையில் உள்ள 99
எண்ணெய்க் குதங்களில், 15 எண்ணெய்க் குதங்களை மட்டும், சீரமைத்துப்
பயன்படுத்தி வருகிறது.
இவை கீழ்நிலை எண்ணெய்த் தாங்கிகளாகும்.
ஆனால், தற்போது செய்து
கொள்ளப்பட்டுள்ள உடன்பாட்டுக்கமைய ஐ.ஓ.சி. நிறுவனம், மேல்நிலை
எண்ணெய்த் தாங்கிகளைப் புனரமைக்கவுள்ளது.
இதன் ஊடாக, இலங்கையில், இந்தியாவின் ஐ.ஓ.சி. நிறுவனம் மேலும் காலூன்றவுள்ளது.
இலங்கையின் எண்ணெய் விநியோகத்தை
இவ்வாறு முற்றுமுழுதாக இந்தியாவின் கையில் ஒபடைப்பது ஆபத்தானது
என்றும் பயங்கரமானது என்றும், எதிர்க்கட்சியில் உள்ள சிலர் குரல்
கொடுத்தாலும், தற்போதைய அரசாங்கம் அதைக் கண்டு கொள்ளவில்லை.
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில்,
திருகோணமலையிலுள்ள எண்ணெய்க் குதங்களின் மீது அதற்கு எப்போதுமே ஒரு
கண் இருந்து வந்துள்ளது.
காரணம், 1930களில் பிரித்தானிய
அரசாங்கத்தினால் அமைக்கப்பட்ட, அந்தப் பிரமாண்டமான எண்ணெய்க்
களஞ்சியத் தொகுதி, பாதுகாப்பு ரீதியாக தெற்காசியப் பிராந்தியத்தில்
மிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும்.
தெற்காசியப் பிராந்தியத்திலேயே, மிகப்பெரிய எண்ணெய்க் களஞ்சியத் தொகுதி இதுவேயாகும்.
பிரித்தானியர்களால், இரண்டாம் உலகப்
போருக்கு முன்னதாக, அமைக்கப்பட்ட, 101 எண்ணெய்க் குதங்களில்
தற்போதும் கூட 99 குதங்கள் பாவனைக்கு உகந்த நிலையில்தான் உள்ளன.
தலா 12,100 மெட்ரிக் தொன் எரிபொருளைச் சேமித்து வைக்கத் தக்கவகையில், இந்த எண்ணெய்க் குதங்கள் ஒவ்வொன்றும் இருக்கின்றன.
பிரித்தானியர்களால் அமைக்கப்பட்ட 101 எண்ணெய்க் குதங்களில் இரண்டு மட்டுமே சேதமடைந்து விட்டன.
ஒன்று ஜப்பானிய விமானத் தாக்குதலிலும், மற்றது, விமான விபத்து ஒன்றிலும் சேதமடைந்தன.
எஞ்சிய
99 எண்ணெய்க் குதங்களைக் கைப்பற்றுவதற்கு அல்லது அவற்றைக்
கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வருவதற்கு, அமெரிக்கா, இந்தியா போன்ற பல
நாடுகள் போட்டியிட்டு வந்திருக்கின்றன.
சீனாவுக்குக் கூட இதனைப் பெறுவதில் ஆர்வம் இருந்தது.
இதனால் தான், இந்தியா எப்போதுமே திருகோணமலையின் மீது தனது கவனத்தைக் குவித்து வந்திருந்தது.
2002 ஆம் ஆண்டு செய்து கொள்ளப்பட்ட
உடன்பாட்டையடுத்து, ஐ.ஓ.சி. நிறுவனம், 15 மில்லியன் டொலரை
செலவிட்டு, 15 கீழ்நிலை எண்ணெய்த் தாங்கிகளை மட்டும்
புனரமைத்திருந்தது.
அவை இப்போது, அந்த நிறுவனத்தினால்
பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த நிலையில், எஞ்சிய எண்ணெய்க் குதங்களையும்
புனரமைத்துப் பயன்படுத்தும் திட்டத்தை இந்தியா 2013ஆம் ஆண்டு
முன்வைத்த போது, மஹிந்த ராஜ பக் ஷ அரசாங்கம் அதனை
நிராகரித்திருந்தது.
விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான போர்
முடிவுக்கு வந்த பின்னர், சீனாவுடன் நெருக்கமாகிய மஹிந்த ராஜபக் ஷ
அரசாங்கம், இந்தியாவிடமிருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலகிப்
போயிருந்தது.
இந்தியாவுடன் இருந்து வந்த
முரண்பாடுகள் காரணமாகவே, திருகோணமலை எண்ணெய் குதங்கள் தொடர்பான
உடன்பாட்டை விரிவாக்கிக் கொள்ள மறுத்ததுடன், ஏற்கனவே செய்து
கொள்ளப்பட்ட 35 ஆண்டு குத்தகை உடன்பாட்டையும் இரத்துச் செய்யப்
போவதாகவும் மிரட்டி வந்தது.
ரணில்
விக்கிரமசிங்கவின் அரசாங்கம் முறையற்ற வகையில், எண்ணெய் தாங்கிகள்
அமைந்துள்ள நிலத்தையும், இந்தியாவுக்கு குத்தகைக்கு
கொடுத்துள்ளதாகவும், அவற்றைக் குத்தகைக்கு கொடுக்க அதிகாரமில்லை
என்றும், மஹிந்த ராஜபக் ஷ அரசாங்கம் கூறியிருந்தது.
இந்த இழுபறியால் கடந்த சில
ஆண்டுகளாக, திருகோணமலை எண்ணெய்க் குதங்களைப் புனரமைப்பது
பற்றிய புரிந்துணர்வு உடன்பாடு கையெழுத்திடப்படவில்லை.
திருகோணமலை எண்ணெய்க் குதங்கள்
விவகாரத்தில், மஹிந்த ராஜபக்ஷ அரசாங்கத்தின் கடும்போக்கு
இந்தியாவுக்கு எரிச்சலையும் கோபத்தையும் ஏற்படுத்தியிருந்தது.
இப்போது, இலங்கையில் ஆட்சி மாற்றம்
ஏற்பட்டுள்ள சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, திருகோணமலை
எண்ணெய்க் குதங்களைப் புனரமைக்கும் உடன்பாட்டில்
கையெழுத்திட்டுள்ளது இந்தியா.
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில்,
திருகோணமலையில் உள்ள 99 எண்ணெய்க் குதங்களையும் பயன்படுத்தும்
அளவுக்கு, இலங்கையில் அதற்குச் சந்தை வாய்ப்பு ஏதும் கிடையாது.
ஏனென்றால், திருகோணமலையில் உள்ள குதங்களில் சேமிக்கக் கூடிய எண்ணெயின் அளவு அந்தளவுக்கு பிரமாண்டமானது.
பிரித்தானியர்கள் கூட, இந்த எண்ணெய்த் தாங்கிகளை, இலங்கையில் விநியோகிப்பதற்காக உருவாக்கியிருக்கவில்லை.
போரின் போது, கப்பல்கள்,
விமானங்களுக்குத் தேவைப்படக் கூடிய எரிபொருளைச் சேமித்து
வைப்பதற்காகத் தான், இதனை உருவாக்கியிருந்தனர்.
அதுபோலவே, இரண்டாம் உலகப் போரில்
பிரித்தானிய மற்றும் நேசநாட்டுப் படைகளின் தேவைக்கு இந்த எண்ணெய்க்
குதங்கள் பெரிதும் பயன்பட்டன.
அதன் காரணமாகத் தான், இந்த எண்ணெய்க் குதங்களைக் குறிவைத்து ஜப்பானிய விமானங்கள் தாக்குதல் நடத்தியிருந்தன.
எனினும், ஒரே ஒரு எண்ணெய்க் குதத்தை மட்டும் தான், ஜப்பானியர்களால் அழிக்க முடிந்தது.
இப்போது இந்தியாவும் கூட, இந்த
எண்ணெய்க் குதங்களின் கட்டுப்பாட்டை, தன்வசம் எடுத்துக் கொள்வதற்கு,
எத்தனிப்பதற்குக் காரணம், இவை வேறு நாடுகளின் கைகளுக்குச் சென்று
விடக் கூடாது என்பதற்காகத் தான்.
1987ஆம்
ஆண்டு, இலங்கையுடன் இந்தியா அமைதி உடன்பாட்டைச் செய்து கொண்டு, தனது
படைகளை அனுப்பியதற்கு திருகோணமலைத் துறைமுகமும் ஒரு காரணம்.
அந்தக் காலகட்டத்தில், திருகோணமலைத் துறைமுகம் அமெரிக்காவின் கைகளுக்குச் சென்று விடக் கூடிய வாய்ப்புகள் இருந்தன.
அதனால் தான் இந்தியா அவசர அவசரமாக இலங்கையில் கால் வைத்தது.
மஹிந்த ராஜபக்சஷ அரசாங்கத்தின் காலத்தில் கூட, இந்தியாவுக்கு திருகோணமலை குறித்து நிறையவே கவலைகள் இருந்தன.
சீனக்குடா விமான தளத்தில், சீன அரசு
நிறுவனம், விமானப் பராமரிப்பு நிலையம் ஒன்றை அமைப்பதற்கு
இணங்கியிருந்தது மஹிந்த ராஜபக் ஷ அரசாங்கம்.
இந்தியா அதனை தனது இராஜதந்திர முயற்சிகளின் மூலமே தடுத்தது.
எனவே, திருகோணமலை எந்த வகையிலும் தனது கையை விட்டுச் சென்று விடக் கூடாது என்பதில் இந்தியா உறுதியாக இருக்கிறது.
அதனால் தான், மீண்டும், எஞ்சியுள்ள
எண்ணெய்க் குதங்களையும் தனது கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வரும்
முயற்சியில் இறங்கியிருக்கிறது.
முழு எண்ணெய்க் குதங்களும் இலங்கையில்
விநியோகம் செய்வதற்குத் தேவைப்படாது போனாலும், அனைத்தையும்
கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வருவதன் மூலம், பிறரின் தலையீடுகளைத்
தவிர்க்க நினைக்கிறது இந்தியா.
அதைவிட, தெற்காசியப் பிராந்தியத்தின்
எண்ணெய் மையமாக திருகோணமலையை மாற்ற விரும்புவதாக, இந்தியப் பிரதமர்
நரேந்திர மோடி குறிப்பிட்டிருந்தார்.
அது, திருகோணமலை மீது இந்தியா கொண்டுள்ள ஆர்வத்தைப் புலப்படுத்துகிறது.
எவ்வாறாயினும், தற்போது இந்தியா திருகோணமலை மீதான தனது கட்டுப்பாட்டை மேலும் வலுப்படுத்தியிருக்கிறது.
இதுவே இந்தியப் பிரதமரின் இலங்கைப்
பயணத்தின் மூலம் அடையப் பெற்ற மிகப்பெரிய நன்மை என்று, கல்கத்தா ரெலிகிராப்
போன்ற ஊடகங்கள் வர்ணித் திருந்தன.
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில், திருகோணமலை
மீதான கட்டுப்பாட்டை உறுதிப்படுத்தியிருப்பது, சீனாவுக்கு எதிரான அதன்
நகர்வுகளின் முக்கியமான ஒரு கட்டம் என்றே குறிப்பிடலாம்.
ஏனென்றால், பாதுகாப்பு மூலோபாய ரீதியாக, திருகோணமலையின் இடஅமைவு, அத்துணை முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒன்று.
-சுபத்ரா- இலக்கியா.இன்போ Facelift for Trinco oil tank farm
The government wants to exploit the island's advantageous location, being virtually astride the main East-West shipping route across the Indian Ocean from the Suez Canal to the Straits of Malacca. The tank farm could become a money-spinner given the potential storage capacity. The China Bay oil tanks are considered to be the quickest way for private operators to enter the market with the liberalising of the petroleum sector.
 Tank Farm - The China Bay petroleum storage facility has long been eyed by the world's major powers. First it was the United States, now it is India. Pix by M.A. Pushpakumara |
After lying disused for decades, the facility that once provided fuel for Royal Navy warships and aircraft that roamed the Indian Ocean during World War 2 is to get a facelift with the lease of part of the tank farm to India's state-run Indian Oil Corporation (IOC).
Of the 101 tanks in the facility 99 remain, two being destroyed after being hit by aircraft. Each tank has a capacity of 12,100 MT and can store furnace oil (bunkers), auto diesel or kerosene.
 The jetty to load and unload petroleum product carriers |
The tank farm could become a money-spinner as the potential storage capacity of all the tanks amounts to about a million tonnes. This dwarfs the CPC's existing storage facility and even the new storage complex being built by the Chinese at Muthurajawela, which has a capacity of 200,000 tonnes.
The China Bay oil tanks are considered to be the quickest way for private operators to enter the market with the liberalising of the petroleum sector. The CPC's existing pipeline and storage system is under some strain, being old and in constant and heavy use.
The tank farm covers 850 acres in all - most of it covered by scrub jungle. Elephants and leopards are known to roam the area at night, according to Dominic Corea, the CPC operations manager resident at the site.
The facility, built in the 1930s (there are dates on the pipelines), is divided into a Lower Tank Farm and an Upper Tank Farm. About 15 tanks of the former, near the water, have a concrete outer covering more than a foot thick. The concrete covers were meant to be a protective buffer and prevent or minimise damage from bombs or shellfire during the Second World War. However, the concrete has begun to crack and now poses a danger to maintenance workers.
About two kilometres of pipelines run from the jetty to the last tank in the Upper Tank Farm. The height of the latter allows gravity supply of fuel to ships in the bay below. This was where Indian troops camped during their deployment under the Indo-Lanka peace accord in the late 1980s. A kovil built by Indian troops still stands.
The CPC currently uses only 15 tanks. These store products for distribution in the area, particularly to neighbouring industries such as the Prima flour mill and the Mitsui cement plant, as well as for shipment to the north. Many of the other 85 tanks, though not in use, are in good condition despite their age and neglect. "The tanks are made of one inch think steel," said Corea. "They won't corrode in a hurry." A film of oil coating inside surfaces helped ward off rust. However, repairs may be needed to the pipelines, valves and tap covers.
The remains of one tank that was destroyed when a Royal Ceylon Air Force plane crashed into it in an accident in the early 1960s stand like some archaeological ruin. The steel has long since been removed with only the concrete cover remaining.
In the Upper Tank Farm, the charred, twisted metal of another tank, No. 91, lies almost hidden in a hollow. A sign outside gives details of how the tank was destroyed in a kamikaze attack during the Japanese air raid on Trincomalee at dawn on April 9, 1942.
Four days earlier, Japanese carrier-based aircraft had struck Colombo in what was seen as a prelude to an invasion of the island. It was during the Trincomalee raid that the Japanese sank the HMS Hermes, the first Royal Navy ship to be specially designed as an aircraft carrier. The 10,850 tonne vessel was sunk off Batticaloa as she sailed from Trincomalee. Her escort, the Australian destroyer Vampire, was also sunk. The Japanese fleet attacked Trincomalee harbour and the tank farm but failed to destroy the oil tanks.
The plane that crashed into Tank No 91 that April day is believed to have been hit by anti-aircraft fire. The pilot, Shigenori Watanabe, may have crashed his aircraft deliberately. Two others on board also died. The remains of a skull were found at the site. The fire that broke out lasted for seven days and generated so much heat that the steel melted and rolled over on itself. The rusted wreckage of the engine is all that can be seen of the aircraft.
The Indian Oil Corporation wants to use the China Bay facility to store bulk petroleum products brought by big tankers. These would be transshipped by feeder vessels to various parts of India. With India being one of the largest importers of petroleum in the whole of Asia, petroleum security is a very important issue to New Delhi. India also has military concerns and wants to ensure hostile powers do not get access to Trincomalee.
It was these concerns that led to the inclusion of the oil tank farm in the Indo-Lanka peace accord, signed between former Indian premier Rajiv Gandhi and former Sri Lanka President J. R. Jayewardene, in July 1987. The deal effectively bars other powers from using the tank farm and stipulates that neither Trincomalee nor any other port could be used by foreign powers inimical to India.
Under the pact, the work of restoring and operating the Trincomalee Oil Tank Farm was to be done as a joint venture between India and Sri Lanka.
It is only now, 15 years after that accord was signed, that India is making use of its provisions. In early June, a CPC team signed an agreement with the IOC in New Delhi to hand over 17 fuel tanks at China Bay. Under the new agreement, the Indians will provide their own security for the oil tanks - a provision that is seen as ensuring an Indian presence in Trincomalee. This is seen as a move to ward off any attempts to take control of the town by the Tamil Tigers who consider it the capital of their projected separate state.
The IOC is believed to be thinking of berthing super-tankers at the CPC oil jetty as the bulk movement of petroleum products would be more economical.
The oil jetty has a draught of only 13 metres - not enough to berth big tankers. The CPC now gets a 30,000 tonne shipment once in three months or so - with the product being bought on the spot market and shipped from the Gulf. A team from the IOC, Chennai Port Trust, and Tata Engineering Consultants visited the site in May and are doing a feasibility study to upgrade the jetty.
The IOC is thinking of extending the jetty to accommodate super-tankers - by building what's known as a "virtual jetty" - two mooring buoys and pipeline 100 feet further into the bay where there is very deep water. This would be a relatively cheap option that would not require expensive dredging.
Another option that the IOC might consider is bunkering with the main sea lane in the Bay of Bengal used by ships serving the eastern part of the Indian sub-continent being only 20 miles offshore. Right now, CPC bunkers are so expensive that ships take only enough bunkers to get to the next port - about 25 MT instead of 200-300 MT.
The state-owned Indian Oil Corporation is a Fortune 500 company and is India's largest oil company. It plans to spend over Rs. 200 million in the first stage of its investment to refurbish about 15 tanks and subsequently another three billion rupees to restore the other tanks as well as build modern tanker berthing and pumping facilities.
In the pump house near the oil berth at the Lower Tank Farm, the machinery, although made in the 1920s, still works after having been lovingly restored by Corea, whose hobby is collecting antique cars and motorcycles. The pump house, complete with an oak ceiling, was used to pump oil from ships to the storage tanks as well as from the storage facility into berthed vessels. Cylinders had to be heated with a blowtorch to get the machine started.
Corea recalls how he wrote to the manufacturers, W.H. Allen Sons and Co Ltd, Bedford, and Stothert and Pitt Ltd, Pump Makers, Bath, England, six or seven years ago seeking spares for the engine. "The letter came back because the company no longer exists."
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக