தாழ்த்தப்பட்டவன் அவன் என்ன வயசா இருந்தாலும் மிராசுதாரர் வீட்டு புள்ள எட்டு வயசா இருந்தாலும் டேய் வாடான்னுதான் கூப்பிடுவான்சாப்பாடு மரக்காலில் கொடுக்கப்படும். டீ குடித்தால் கழுவி வைத்துவிட்டு வரவேண்டும். செருப்பு கூடாது. வேட்டி கூடாது. சைக்கிள் கூடாது.
சிபிஎம் கம்யூனிஸ்ட் கட்சித் தோழர்கள் சிலருடன் இணைந்து நாகப்பட்டிணத்தில் இருந்து கீழ்வெண்மணி செல்லும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. மதிய நேரம், கார் ஒன்றை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு புறப்பட்டோம். நீண்ட பச்சை நிலப்பரப்புகளையும் சிறிதும் பெரிதுமான பல குளங்களையும் கடந்து முன்னேறினோம். திரும்பும் திசையெங்கும் செங்கொடி. ஒரு பக்கம் ஜெயலலிதாவும் இன்னொரு பக்கம் பிரகாஷ் காரத்தும் டிஜிட்டல் தட்டிகளில் வரவேற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள்.
இவ்வளவு கூட்டமா? ‘டிசம்பர் 25 வந்து பாருங்கள். கால் பதிக்கக்கூட இடம் இருக்காது. பொங்கலிட்டும் குலவையிட்டும் தியாகியரை மக்கள் நினைவுகூர்வார்கள். என்ன செய்வது? அவர்களுக்கு எதையுமே கடவுளைப் போல் வழிபட்டுத்தான் வழக்கம். அவர்கள் வாழ்ந்த, கற்ற பின்னணி அது.’
கீழ்வெண்மணியை அசைபோட ஒவ்வொருவரிடமும் ஏதோ விஷயமிருந்தது. புழுதி படர்ந்த சாலையைத் தவிர்த்துவிட்டு வயல் பரப்பில் இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம். பாரதி கிருஷ்ணகுமார் இயக்கிய ராமய்யாவின் குடிசையில் ஒலிக்கும் குரல் நினைவுக்கு வந்தது. ‘சூரியன் உதிக்கறதுக்கு முன்னாடி வயல்லே எறங்கனும். சூரியன் மறைஞ்சுதான் கரையேறனும். அதுக்கப்பறம் கூலி வாங்கிட்டு வந்து ஒன்பது மணி, பத்து மணி ஆகியிடும். துண்ட இடுப்பிலே கட்டிக்கிட்டு வேட்டிய அவுத்து அதில நெல்ல வாங்கிட்டு வந்து அந்த பச்ச நெல்ல குத்தி சமைச்சி சாப்பிடனும். சமைச்சி சாப்பிட்டு அதுக்கப்பறம், தண்ணி அடைக்கப் போகணும். வயலுக்கு கிளம்பி விடிகாலம் பரவு வந்து நாலு மணிக்கு வந்து படுக்கறாங்களோ தூங்கறாங்களோ அது தெரியாது.’
பெண்கள் வயலில் மீன் பிடிக்கமுடியாது. சாப்பாடு மரக்காலில் கொடுக்கப்படும். டீ குடித்தால் கழுவி வைத்துவிட்டு வரவேண்டும். செருப்பு கூடாது. வேட்டி கூடாது. சைக்கிள் கூடாது. பள்ளிக்கூடத்தில் வாத்தியார் தொட்டு அடிக்கமாட்டார் என்பதால் குழந்தைகள் அதை ஒரு சிறப்புச் சலுகையாகக் கருதியிருக்கலாம்.
அடிமாட்டுக் கூலிதான் என்றாலும் அதையும்கூட உரிமையுடன் கேட்டுப் பெற்றுவிடமுடியாது. கொடுக்கும்போது முதுகை வளைத்து வாங்கிக்கொள்ளவேண்டியது. ‘இந்த நிலைமையை மாற்றியவர் பி. சீனிவாசராவ்!’ என்றார் தோழர். ‘சாணிப்பாலையும் சவுக்கடியையும் தலித் மக்கள் எதிர்க்க ஆரம்பித்தார்கள். விலங்குகளாக அடிமைப்பட்டுகிடந்தவர்கள் மனிதர்களாக நிமிர்ந்து நின்றார்கள். கம்யூனிசம் அவர்களுடைய ஊன்றுகோலாக இருந்தது.’
பத்து நிமிட நடைக்குப் பிறகு நினைவிடத்தை நெருங்கினோம். கிராம நூலகம் போல் சிறிய அளவில் வெள்ளையும் சிவப்பும் கலந்த வண்ணத்தில் ஒரு மண்டபம். அருகில் சில கல் வீடுகளும் குடிசைகளும் இருந்தன. முகப்பில் உள்ள நினைவு ஸ்தூபியில் செங்கொடி பறந்துகொண்டிருந்தது.குறுகலான அந்த மண்டபத்துக்குள் ஒருவர், இருவராக உள்ளே நுழைந்தோம். மிகச் சிறிய அந்த அறையில் இருபது பேருக்கு மேல் நிற்க முடியாது.
அடிமைகளின் வெற்றி என்றல்லவா இந்தச் சம்பவத்தை வரலாறு பதிவு செய்யும்? அதை அனுமதிக்கமுடியுமா? கொதித்தெழுந்தார்கள் நிலச்சுவான்தார்கள். அவர்களில் ஒருவராக கோபால கிருஷ்ண நாயுடு தனது அடியாட்களை அழைத்துக்கொண்டு வெண்மணிக்குள் புகுந்து தென்பட்டவர்களையெல்லாம் வெறிகொண்டு சுட ஆரம்பித்தார். கோழிக்குஞ்சுகளைப் போல் சிதறியோடினார்கள் மக்கள். சுதந்தர இந்தியாவின் ஜாலியன்வாலாபாக் அரங்கேற ஆரம்பித்தது. குண்டடிப்பட்டவர்களும் குழந்தைகளும் பெண்களும் வயதானவர்களும் உயிர் பயத்துடன் கூக்குரல் எழுப்பியபடி ஓடிக்கொண்டிருந்தனர். தெருவின் இறுதியில் அமைந்திருந்த ராமையாவின் குடிசைக்குள் அவர்கள் ஓடியபோது, தப்பித்த நிம்மதியை அடைந்திருப்பார்கள். எட்டடி நீளமும் ஐந்தடி அகலமும் கொண்ட குடிசை அது. இருப்பதிலேயே பெரிய மறைவிடம். எனவே, பாதுகாப்பானதும்கூட என்று அவர்கள் நினைத்துக்கொண்டார்கள். சில நிமிடங்களில் குடிசைக் கதவு அறைந்து சாத்தப்பட்டது. மீண்டும் அவர்கள் குரல் எழுப்பி கத்துவதற்குள் கதவு பூட்டப்பட்டது. சிறிது நேரத்துக்கெல்லாம் குடிசை பற்றி எரிய ஆரம்பித்தது. ஆறு பேரால் வெளியில் தப்பி ஓடிவரமுடிந்தது. ஒரு தாய், தன் ஒரு வயது குழந்தையைத் தீயிலிருந்து காப்பாற்ற வெளியில் எடுத்து வீசினாள். தீயைக் காட்டிலும் அடர்த்தியாக எரிந்துகொண்டிருந்தது வெளியில் இருப்பவர்களின் உள்மன வன்மம். தப்பி பிழைத்த அந்தக் குழந்தையை அள்ளி எடுத்து தீயில் வீசியெறிந்தார்கள். அப்படியும் ஆத்திரம் தீராததால், குடிசைக்கு வெளியே பயத்தில் உறைந்து கிடந்த மூன்று குழந்தைகளைப் பிடித்து அவர்களையும் நெருப்புக்குள் தள்ளினர்.நடக்க ஆரம்பித்தோம். ஏதேதோ நினைவுகளை, சோகங்களை, கோபங்களைப் பகிர்ந்துகொண்டே உள்நுழைந்த கூட்டம் இப்போது அமைதியாக திரும்பிகொண்டிருந்தது.
0
மருதன் www.tamilpaper.net
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக