 |
S T Nalini Ratnarajah : சர்வதேச விசாரணை — நியாயம்தான்... ஆனால் நடைமுறையில் சாத்தியமா?
யார் ஆட்சிக்கு வந்தாலும் இலங்கை அரசில் நம்பிக்கை இல்லை என்பதற்குக் காரணம் உள்ளது.
பல தசாப்தங்களாக நடந்த யுத்தம், காணாமல் போனவர்கள், பாலியல் வன்முறைகள், அநீதிகள் — இதற்கெல்லாம் இதுவரை யாருக்கும் முழு நீதி கிடைக்கவில்லை.
அதனால்தான் பலர் சொல்லுகிறார்கள்:
“எங்களுக்கு சர்வதேச விசாரணை வேண்டும்!
இல்லையென்றால் எங்களுக்கு நீதி கிடையாது!”
இது நியாயமான கோரிக்கை.
ஆனால் ஒரு கேள்வி
“சர்வதேச விசாரணை இலங்கையில் நடந்தால் அது எப்படி இருக்கும்?”
சர்வதேச விசாரணை என்றால் என்ன நடக்கும்?
சர்வதேச விசாரணை என்றால், யுத்தத்தில் நடந்த குற்றச்சாட்டுகளை
அரசு, இராணுவம், அரசியல் கட்சிகள், ஆயுதக் குழுக்கள் (புலிகள் உட்பட) — அனைவரையும் விசாரிப்பார்கள்.
அதாவது இது “சிங்கள அரசை மட்டும்” குறிவைப்பது இல்லை.
இது புலிகளும், புலிகளின் கட்டுப்பாட்டில் வாழ்ந்த மக்களும் முன்னே நாள் போராளிகளும் தமிழ் அரசியல் தலைவர்களும், புலிகளிலிருந்து பிரிந்து கட்சிகள் உருவாக்கியவர்களும், அந்த காலத்திலிருந்த சாட்சிகளும் — எல்லாரையும் விசாரிக்க வாய்ப்புள்ளது.
அதனால் இது தமிழ் மக்களுக்கு நியாயம் கிடைக்கப் போகிறதா,
அல்லது மீண்டும் ஒரு புதிய மனஉளைச்சலா?
என்று யோசிக்க வேண்டிய நேரம் இது.
நடைமுறை சிக்கல்கள்
1. சாட்சி வழங்க யார் போவார்கள்?
சர்வதேச விசாரணை வெளிநாட்டில் நடந்தால்,
தமிழ் சாட்சிகள் வேறு நாடுகளுக்கு சென்று சாட்சி சொல்ல முடியுமா?
அவர்களிடம் அதற்குரிய பணம், பாதுகாப்பு, வசதி இருக்கிறதா?
ஆனால் அரசாங்கம் சார்ந்தவர்களும், இராணுவ அதிகாரிகளும்,
வெளிநாட்டுக்கு சென்று சாட்சி சொல்லும் அளவுக்கு வளமும் வாய்ப்பும் வைத்திருக்கிறார்கள்.
2. இலங்கையில் நடந்தால்?
அப்போது அரசாங்கமே சாட்சிகளைத் தயாரித்து
“புலிகள் இதைச் செய்தது, புலிகள் அதைப் செய்தது” என்று சொல்ல வைக்கும்.
புலிகளுக்கு எதிராக இருந்த கட்சிகள், பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள்,
இராணுவத்துடன் இருந்தவர்களும் தங்கள் கதைகளைச் சொல்லுவார்கள்.
தமிழ் மக்களின் குரல் அதில் மூழ்கும் அபாயம் உள்ளது.
3. சுயாதீனம் இல்லாத விசாரணைகள்
முன்னாடி “Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC)” என்ற பெயரில்
விசாரணை நடத்தியது நினைவிருக்கிறதா?
அது சர்வதேச அமைப்புகளால் “சுயாதீனமில்லாதது, உண்மை வெளிக்கொண்டுவரவில்லை”
என்று கூறப்பட்டது.
LLRC – Wikipedia
4. இரு சாராரையும் விசாரிக்கும் நடைமுறை
2015ல் ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவையில் (UNHRC) கொண்டுவரப்பட்ட தீர்மானத்தில்
“இரு தரப்பினரையும்” — அதாவது அரசு மற்றும் புலிகள் இருவரையும் — விசாரிக்கவேண்டும் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
OHCHR Report on Sri Lanka (2015)
உலகில் நடந்த உதாரணம்
2011ல் ஐ.நா. செயலாளர் பொதுவின் Darusman Report வெளியானது.
அதில் 2009 யுத்தத்தின் இறுதிக்கட்டங்களில் “நம்பகமான குற்றச்சாட்டுகள்” உள்ளன என்று கூறப்பட்டது.
UN Panel of Experts Report (Darusman Report)
ஆனால் இலங்கை அரசு அதை முற்றாக மறுத்தது.
சர்வதேச விசாரணை நடத்தப்படவில்லை.
இதில் இருந்து நாம் கற்றுக்கொண்ட பாடம் —
சர்வதேச விசாரணை கோருவது எளிது, நடைமுறையில் நடப்பது கடினம்.
சர்வதேச விசாரணை வேண்டுமென்பது நியாயமான கோரிக்கை.
ஆனால் அதில் சிக்கல்கள், அரசியல் விளைவுகள், சாட்சி வழங்கும் சவால்கள், நிதி குறைவு, அரசின் ஒத்துழைப்பு இல்லாமை — இவை அனைத்தும் தடைபடும்.
அதனால் நாம் சிந்திக்க வேண்டியது:
“நீதி நிச்சயமாக வேண்டும்;
ஆனால் அது எந்த வழியில் நமக்கு உண்மையாக உதவும்?”
இது ஒருவகை விழிப்புணர்வுக்கான சிந்தனை —
“சர்வதேச விசாரணை என்றால் மட்டுமே நீதி வரும்” என்பதில்லை;
அதற்குப் பின்னால் பல அடுக்கு உண்மைகள் இருக்கின்றன.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக